Αρχιερατικός Εσπερινός στον Πανηγυρίζοντα Ι.Ν.Αγίου Κοσμά Ευόσμου (βίντεο και φωτο)

Δελτίο τύπου

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό, ο οποίος τελέστηκε σήμερα , Κυριακή 23 Αυγούστου 2015 , στον Ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στον Εύοσμο.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Παύλος Πατσιάς σκιαγράφησε με παραστατικότητα την προσωπικότητα του Ισαποστόλου Αγίου Κοσμά τονίζοντας τον ιεραποστολικό του ζήλο καθώς και την τεράστια προσφορά του στην Παιδεία και τον Ευαγγελισμό του υπόδουλου Γένους.

«Μηδείς τα εαυτού ζητείτω αλλά τα του ετέρου έκαστος» τούτη η αποστολική φράση υπήρξε το εγερτήριο σάλπισμα για την έξοδο του Αγίου από τη Μονή της Φιλοθέου και την αποστολική στροφή προς τον ταλαιπωρημένο και μη «έχοντα ποιμένα» λαό του Θεού.

Κατά τη διάρκεια του Εσπερινού, ο Σεβασμιώτατος προχείρισε σε πνευματικό τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Συμεών Παπαγεωργίου.

Ο Σεβασμιώτατος προέτρεψε το εκκλησίασμα να βαδίσει στα ίχνη του Αγίου Κοσμά. Οι καιροί απαιτούν την παρουσία νέων φλογερών Πατροκοσμάδων!

Από το Συναξάρι του Αγίου

Ο Άγιος Κοσμάς γεννήθηκε στο χωριό Ταξιάρχης της επαρχίας Αποκούρου που βρίσκεται κοντά στο χωριό Μεγάλο Δένδρο Ναυπακτίας, το 1714 μ.Χ., από γονείς ευσεβείς, που τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Είκοσι χρονών μετέβη στο Άγιο Όρος, για να σπουδάσει στο εκεί νεοσύστατο σχολείο του Βατοπεδίου. Ο Ο Άγιος Κοσμάς, ονομαζόταν αρχικά Κωνσταντίνος και μετά την αποφοίτηση του, πήγε στη Μονή Φιλόθεου, όπου έγινε μοναχός (1759 μ.Χ.) και κατόπιν Ιερομόναχος και έλαβε το όνομα Κοσμάς.

Ο Άγιος γνωρίζοντας ότι το Έθνος κινδύνευε, δεν ησύχαζε και φλεγόταν νύχτα-μέρα από τον πόθο να βγει και να διδάξει στους σκλαβωμένους Έλληνες τα Άγια Γράμματα. Όμως, θεωρούσε τον εαυτό του ταπεινό και αδύνατο να επωμισθεί τέτοιο φορτίο. Με θεία αποκάλυψη, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνάντησε τον αδελφό του Χρύσανθο, που ήταν δάσκαλος. Αυτός του έκανε μερικά μαθήματα ρητορικής, που θα βοηθούσαν τον Κοσμά στο κήρυγμα.

Έπειτα, αφού πήρε την άδεια του Πατριάρχη Σεραφείμ, όργωσε στην κυριολεξία την Ελλάδα, διδάσκοντας στους «ραγιάδες» το λόγο του Θεού.
Απ’ οπού περνούσε, έκτιζε σχολεία, εκκλησίες, και πλήθος λαού συνέρεε και «ρουφούσε» το «νέκταρ» της αγίας διδασκαλίας του.

Τελικά, ο φθόνος των Εβραίων, σε συνεργασία με τους Τούρκους, είχε σαν αποτέλεσμα τον απαγχονισμό του Αγίου στο Κολικόντασι, στα χώματα της Βορείου Ηπείρου το 1779 μ.Χ.

Το λείψανο του το έριξαν στα νερά του πόταμου Άψου. Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό, το λείψανο επέπλεε. Βρέθηκε από τον ιερέα Μάρκο κι ενταφιάσθηκε στη μονή της Θεοτόκου Αρδονίτσας Β. Ηπείρου, όπου και ανευρέθη.