ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 80 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ Α.Π.Θ.

Ελλογιμώτατε κύριε Πρύτανη,

Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Αξιότιμε κ. Δήμαρχε,

Εντιμότατοι άρχοντες του τόπου,

Αξιότιμοι κ. Βουλευτές,

Ελλογιμώτατοι κ. Καθηγητές,

Κυρίες και Κύριοι,

Θα ήθελα καταρχάς να ευχαριστήσω τον αξιότιμο Πρόεδρο του  Τμήματος Ιατρικής, ελλογιμώτατο κύριο Κυριάκο Αναστασιάδη για την πρόσκληση να παραβρίσκομαι στην αποψινή τιμητική εκδήλωση, που είναι αφιερωμένη στα 80 χρόνια του Τμήματος Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπι­στη­μίου Θεσ­σαλονίκης. Συγχαίρω τους διοργανωτές κι όλους όσους εκοπίασαν, για να θυμίσουν στο κοινό της πόλης και της ευρύτερης περιοχής τη συνεχή και αδιάκοπη προσφορά 80 χρόνων των καθηγητών και του προσωπικού της Ιατρικής Σχολής. Και δεν ήταν πάντοτε οι συνθήκες λειτουργίας εύκολες.  Και μόνο η ίδρυσή της στα χρόνια της κατοχής το 1942 αντιμετώπισε πλείστα όσα εμπόδια.Όμως, χάρη στη θυσιαστική και εργώδη προσπάθεια των φιλόπονων καθηγητών της διέγραψε μια αξιοζήλευτη πορεία μέχρι τις μέρες μας. Έτσι έφτασε στο πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα σημείο να οργανώσει Αγ­γλό­γλω­σσο Πρόγραμμα Προ­πτυχια­κών Σπου­δών, προσε­λκύο­ντας ξένους φοιτητές.  

Όπως ασφαλώς γνωρίζετε, τρία μεγάλα νοσοκομειακά συγκροτήματα της Θεσσαλονίκης βρίσκονται εντός των ορίων της Επαρχίας της Ιεράς Μητροπόλεως Νεαπόλεως και Σταυ­ρου­πό­­λε­ως. Πρόκειται για το Νοσοκομείο «Παπανικο­λά­ου», το Νο­σο­­κομείο «Παπαγεωργίου» και το «424 Στρατιωτικό Νοσο­κο­μείο». Στα δύο εξ αυτών δραστηριοποιούνται και Πανεπι­στημιακές Κλινικές, οι οποίες πέρα από τις διδακτικές και ερευνητικές ανάγκες εξυπηρετούν και νοσηλευτικές ανάγκες των ανθρώπων της περιοχής μας. Είμαστε ευγνώμονες για τη συνεισφορά τους και στο μέτρο των δυνατοτήτων μας συνεργα­ζόμαστε με αυτές.

Η Εκκλησία ευλογεί το έργο των ιατρών και εύχεται για την υγεία των αν­θρώπων. Κάθε τι που προάγει τη σωματική υγεία, χωρίς να παραθεωρεί  την πνευ­μα­τι­­κή προκοπή  είναι ευλογημένο από τον Θεό. Κάποιες φορές όμως, υ­πάρχει διά­στα­ση μεταξύ σωματικής και πνευματικής υγείας. Συχνά γίνεται προ­σπάθεια να απο­δειχ­θεί η παντο­δυναμία του ανθρώπου, μέσω της βιολογικής αρτιό­τη­τας και της «α­πό­λυτης σωματικής υγείας», και λησμονείται η ψυχή του, που στο Ευαγγέλιο ταυ­τί­ζεται με την ίδια του τη ζωή.

Η Εκκλησία μπορεί να αντικρίζει το μεγαλείο, την ιερότητα και τον αιώνιο προορισμό του ανθρώπου μέσα από την πε­ρι­­ποίηση της εικόνας του Θεού αλλά τιμά υπερβαλλόντως τους ιατρούς. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός χαρα­κτη­ρί­ζεται ως ιατρός ψυχών και σωμά­των, που προαναγγέλλει την «καινή κτίση», «τους και­νούργιους ουρανούς και την καινούργια γη», όπου δεν θα υπάρχει λύπη, πόνος και στεναγμός.

Είναι αληθές, ότι οι άνθρωποι σε κάθε εποχή αποφεύ­γουμε, απευ­χό­μα­στε και δεν δεχόμαστε ούτε τον πόνο ούτε  την ασθένεια. Δεν μπορούμε να υποφέρουμε το άλγος και την οδύνη. Όταν όμως οι απρό­σκλητοι αυτοί επισκέπτες κτυ­πήσουν την πόρ­τα του θνητού μας σώματος, αισθανόμαστε έντονο τον πει­ρα­σμό της ακούσιας ταπείνωσης και βρισκόμαστε στα χέρια των ιατρών.

Όμως, όλη αυτή η αρνητική κατάσταση μπορεί να μεταποιηθεί σε ευλογία. Να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, για να ανθίσει η πρα­γματική αγάπη και αλληλεγγύη. Ακόμη και η χαρά. Διότι ο πόνος και η ασθένεια κάνουν πιο ευρύχωρο τον άνθρωπο, πιο καταδεκτικό, πιο προσηνή και αν­θρώ­πινο. Γράφει ο ψαλμωδός: « Κύριε εν θλίψει επλάτυνάς με»[1]. Δηλαδή, με τη δοκιμασία που επέτρεψες, με έβγαλες από το εγώ μου, με έκανες να έχω ανάγκη τους άλλους και ιδιαίτερα τους θεράποντες ιατρούς.

Αλλά και οι ιατροί εφόσον αντιμετωπίζουν το έργο τους ως δια­κόνημα και ανθρώπινο υπούργημα, χαίρονται για την προσφορά τους. Και η χαρά αυτή αντλεί την κινητήρια δύναμή της από τη γνώση. Την επιστημονική γνώση και την ιατρική εμπειρία.

Στην καλλιέργεια της γνώσης και της ιατρικής εμπειρίας πρόσφερε τα μέγιστα η Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου μας και ευχόμαστε να συνεχίσει να προσφέρει με επιτυχία και στο μέλλον.

 

[1]Ψαλμ. 4,2.