ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Την Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας μαζί με τους κληρικούς της Μητροπόλεως και χιλιάδες πιστού λαού υποδέχθηκαν με ιδιαίτερη ευλάβεια και λαμπρότητα την Τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου, την οποία εκόμισε ο άγιος Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Εφραίμ.
Η Τιμία Ζώνη θα φιλοξενηθεί μέχρι τις 28 Οκτωβρίου 2018, πρώτα ο Θεός, στον περικαλλή Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στον Εύοσμο.
Ο Σεβασμιώτατος κ.Βαρνάβας αναφέρθηκε με λόγια ευγνωμοσύνης στο ιερό κειμήλιο και υπογράμμισε τη σπουδαιότητα της παρουσίας της Παναγίας μας την ώρα που η αθεΐα προσβάλλει απροκάλυπτα τα θεμέλια της οικογένειας και επιδιώκει να ξεριζώσει την πίστη από τις ψυχές των ανθρώπων. Ο Σεβασμιώτατος μίλησε με βεβαιότητα για την ασφάλεια που εγγυάται η θεομητορική χάρις: η Παναγία με την Τιμία Ζώνη Της θα «ζώσει» τον εκλεκτό λαό Της!
Στην αντιφώνησή του ο Καθηγούμενος κ. Εφραίμ διηγήθηκε θαύματα που επιτέλεσε η Τιμία Ζώνη σε όσους με πίστη προσέτρεξαν στην Ιερά Μονή και ζήτησαν τη βοήθεια της Θεοτόκου. «Η Παναγία μας ενισχύει την πίστη του λαού του Θεού και αποκαλύπτει τη δύναμη της Εκκλησίας, είπε ο Γέροντας και έπνευσε αγιορείτικος αέρας νοτισμένος από την άσκηση και τη θεία χάρη.
Εκ του Γραφείου Τύπου
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
Εὐφραίνου ἐν Κυρίῳ πόλις τοῦ Εὐόσμου, ἔχουσα ἐν κόλποις Κυρίας Θεοτόκου Ζώνην τὴν Τιμίαν.
Πρὸς τί αὔτη ἡ μεγαλόφωνος τῶν Ὀρθοδόξων πανήγυρις; Γιατί αὐτὴ ἡ πάνδημος σύναξις; Γιατί οἱ κωδωνοκρουσίες καὶ ἡ λαμπρότης; Πρὸς τί ὁ ἑορτασμὸς καὶ ἡ χαρά; Πρὸς τί οἱ ὑμνωδίες;
Ὁ λόγος προφανὴς καὶ μεγίστη ἡ ἀγαλλίασις, καθὼς τὸ ἱερώτατον κειμήλιον τῆς Τιμίας Ζώνης ὡς πηγὴ χαρίτων καὶ ἁγιασμοῦ, ἐπίκεντρον γίνεται τῆς λατρευτικῆς αὐτῆς συνάξεως.
Καὶ τώρα πῶς καὶ μὲ ποιὰ χείλη νὰ ἀρθρώσω τὸν λόγο πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας μας; Ποιοὺς ποιητὲς νὰ ἐπιστρατεύσουμε γιὰ νὰ βροῦν ἀπ’ ὅλες τὶς λέξεις τὶς πιὸ ὄμορφες καὶ κατάλληλες γιὰ νὰ περιγράψουν τὸ πρόσωπο ἐκεῖνο ποὺ γέννησε τὸ φῶς; Ποιοὺς χρωστῆρες νὰ χρησιμοποιήσουμε γιὰ νὰ ζωγραφίσουν τὴν ὀμορφιὰ ποὺ ἄλλη ὅμοιά της δὲν φάνηκε στὸν κόσμο; Ποιοὶ ψάλτες θὰ μπορέσουν νὰ ὑμνήσουν μὲ τρόπο ἀρχαγγελικὸ τὴν Τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ; Ποιοὺς πολύτιμους λίθους ἀπὸ τὰ ἔγκατα τῆς γῆς καὶ τῆς θαλάσσης νὰ προσκομίσουμε γιὰ νὰ στολίσουμε τὴν εἰκόνα τοῦ προσώπου σου, Παναγία μου;
Κι ἂν πότε μπορούσαμε ὅλα αὐτὰ νὰ τὰ βροῦμε στὸ ὑπέρτατο ἀνθρώπινο δυνατό, εἶμαι βέβαιος πὼς πάλι λίγα θὰ ἦταν γιὰ νὰ ἀντιδωρίσουμε τὴ δική Σου εὐεργεσία στὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.
Γι’ αὐτὸ ταπεινὰ χαιρετῶ τὴ Χάρι καὶ τὴ μεγαλωσύνη σου, ἐκφράζοντας τὴν ψυχὴ αὐτοῦ τοῦ ὄμορφου λαοῦ.
Χαῖρε Ζώνη ἡ Τιμία, ποὺ περιέβαλες τὴν γαστέρα μέσα στὴν ὁποία ἐνανθρώπησε ὁ Θεὸς γιὰ τὴν σωτηρία μας.
Χαῖρε Ζώνη ἡ Τιμία, ποὺ τὴν ἄγγιξαν ἐκεῖνα τὰ χέρια ποὺ ἀγκαλίασαν τὸν Θεό.
Χαῖρε Ζώνη ἡ Τιμία, ποὺ παρέλαβε Θωμᾶς ὁ Ἀπόστολος ὡς τεκμήριο τῆς Μετάστασής Σου στοὺς οὐρανούς.
Τῆς Μετάστασης, ποὺ νομοτελειακὰ δὲν μπόρεσε νὰ κρατήσει ὁ θάνατος, ἀφοῦ Ἐκείνη γέννησε τὴ Ζωή.
Χαίροις τοῦ Εὐαγγελισμοῦ Ναὲ, ποὺ σήμερα γίνεσαι θρόνος ἐπίγειος τῆς Βασίλισσας τῶν Οὐρανῶν.
Χαίροις σεβάσμιε Καθηγούμενε τῆς Μεγίστης Μονῆς Βατοπεδίου κύριε Ἐφραὶμ, ποὺ ἔγινες ὁ πρόξενος αὐτῆς τῆς χαρᾶς.
Χαίρετε πατέρες ἅγιοι, φιλόχριστοι ἄρχοντες καὶ λαὲ τοῦ Θεοῦ περιούσιε, ποὺ τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν τιμὴ στὸ πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τὴν ἐκφράζετε μὲ τέτοιο τρόπο, ποὺ ἀποδεικνύει τὴν ἀκλόνητη πίστη σας.
Χαῖρε Παρθένε χαῖρε, καὶ πάλιν ἐρῶ χαῖρε, γιατί σήμερα σύναξες ὅλα Σου τὰ παιδιὰ κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Ζώνη Σου, προεορτάζοντα ἤδη τὴν λαμπράν πανήγυριν τῆς Ἁγίας Σου Σκέπης.
Πῶς θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ὁ Παράδεισος, ἂν δὲν εἶναι σὰν τὴν σημερινὴ χαρά? Λουσμένος στὸ φῶς μὲ τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ἀγγέλους, τοὺς ἁγίους, τὶς ὑμνωδίες, ἀφοῦ ἡ Παναγία ἡ ἴδια εἶναι ἡ ἀνάπλασις τοῦ Παραδείσου, καὶ στὸ δικό της πρόσωπο ἡ ἐλπίδα μας.
Ἀνεπανάληπτη καὶ μοναδικὴ θὰ στέκει πάντα ἀνάμεσα στὴ γῆ καὶ τὸν οὐρανό, σκάλα ἀπὸ τὴν ὁποία κατέβηκε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἀνεβοῦμε μὲ τὶς πρεσβεῖες Της κι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι στὸν Θεό, στὴν χαμένη μας πατρίδα, στὴν αἰώνια χαρὰ καὶ ἀγαλλίαση.
Γι’ αὐτὸ γονατίζουμε, Παναγία μας, μπροστά Σου ταπεινὰ καὶ παρακαλοῦμε καὶ ἱκετεύουμε τὴ μεσιτεία Σου, ἀφοῦ «πολλὰ ἰσχύει δέησις Μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου». Ἰδιαίτερα τώρα ποὺ τὸ Γένος μας διέρχεται τὸν μέγιστο κίνδυνο ἀπώλειας τῆς θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς του ταυτότητας, τώρα ποὺ κλονίζονται συνειδήσεις, τώρα ποὺ φτωχύναμε στὰ ὑλικὰ καὶ τὰ πνευματικὰ καὶ ἀνερμάτιστοι κλυδωνιζόμαστε στὸν σάλο τῶν κυμάτων, Ἐσὺ προβάλλεις μέσα στὴν ταραχὴ ὡς «ὀλκάς τῶν μελλόντων σωθῆναι». Καὶ ὁ λόγος τοῦ ψαλμωδοῦ πιὸ ἐπίκαιρος ἀπὸ ποτὲ θὰ μᾶς θυμίζει· «Πρὸς τίνα καταφύγω ἄλλην ἁγνή, ποὺ προσδράμω λοιπὸν καὶ σωθήσομαι, τίνα θερμὴν ἔξω βοηθόν;»
Πανοσιολογιώτατε ἅγιε Καθηγούμενε,
Ἀπό τό Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μεγίστης Μονῆς τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους, τόπο εὔοσμο, στόν ὁποῖο τῆς ἀσκήσεως καί τῆς ἁγιότητος τά ἄνθη εὐωδιάζουν, ποτισμένα μέ τόν ἱδρώτα τοῦ πνευματικοῦ καμάτου, στό Καθολικό τοῦ Δήμου μας, στόν εὔοσμο τόπο, πού ποτίστηκε μέ τόν πόνο καί τά δάκρυα τῶν προσφύγων. πού ποτίζεται καθημερινά μέ τόν ἱδρώτα τῶν ταπεινῶν ἀλλά γεμάτων ἀρχοντιά, ἦθος καί εὐσέβεια ἁπλῶν ἀνθρώπων τῆς Ἑσπερίας Θεσσαλονίκης. πού ἁγιάζεται μέ τόν κόπο τῶν διακονισσῶν τῆς ἀγάπης, πού ἀσκοῦνται καθ’ ἡμέραν ὑπηρετώντας τόν πάσχοντα καί τόν ἀναγκεμένο.
Ἀπό τόν Εὐαγγελισμό τοῦ Βατοπαιδίου στόν Εὐαγγελισμό τοῦ Εὐόσμου, ἀπό τήν Παραμυθία τῆς Μεγίστης Μονῆς στό ἀντίγραφο τῆς Παραμυθίας αὐτοῦ τοῦ ναοῦ, πού ἀναπαύεται ὡς εὐλογία καί δωρεά τῆς μονῆς. Γιά νά εἶναι παραμυθία, παράκληση, παρηγοριά, ἀνάπαυση, εὐαγγελισμός, εἴδηση καλή καί εὐλογημένη στά δύσκολα καί θυμωμένα αὐτά χρόνια τοῦ πειρασμοῦ καί τῆς ὀδύνης. Γιά νά κρατηθεῖ ὁ λαός μας. Γιά νά ἀναστηθεῖ ὁ τόπος μας. Γιά νά ἀναστηλώσουμε τό ἀνθρώπινο πρόσωπο καί τήν ἀξιοπρέπειά του. Γιά να ζήσει τό Γένος μας. Γιά νά διασφαλίσουμε τήν ἑνότητά μας. Γιά νά κρατηθοῦμε ζωντανοί καί ἀναστημένοι.
Παναγία μου, περίζωσε μέ τήν Ἁγία Σου Ζώνη τά παιδιά Σου, ἀσφαλισέ τα στήν προστασία Σου. Δίδαξέ μας τή σιωπή τῆς δεήσεως καί τῆς πίστεως τήν προσευχή. Χάρισέ μας τήν ταπείνωση, πού ἀνορθώνει τίς ψυχές. Στόλισέ μας μέ τήν ὀμορφιά τῶν ἀρετῶν καί τῆς φιλοκαλίας τά εὔοσμα ἄνθη.
Σ’ Ἐσένα, Παναγία μου, ἐλπίζουμε, σ’ Ἐσένα μόνον καυχώμεθα καὶ Σὲ παρακαλοῦμε νὰ ἁπλώσεις τὴν Ἁγία Σου Σκέπη καὶ νὰ μᾶς φυλάξεις ἀπὸ κάθε πειρασμό, νὰ σώσεις τὸ Γένος μας ἀκόμη μιά φορὰ ὡς Ὑπέρμαχος Στρατηγός, καὶ μετόχους του Ἁγίου Παραδείσου νὰ μᾶς ἀξιώσεις. Ἀμήν…
[justified_image_grid flickr_user=136043835@N03 flickr_photoset=72157701215590411]
