«Πορευθέντες…»

Ματθ. 28, 19.

 

H εμβληματική προσωπικότητα του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστασίου αποτελεί αληθινή πραγμάτωση του ανωτέρω ευαγγελικού λόγου. Η πορεία του στον χώρο της Εκκλησίας, αλλά και της θεολογίας της Ιεραποστολής, αποτέλεσε μια πραγματική πορεία προς τους Εμμαούς, εκεί όπου όλα πληρώνονται από το ανέσπερο φως της Αναστάσεως. Ακόμη και τώρα κοντά μας τον αισθανόμαστε και του μιλούμε πρόσωπο προς πρόσωπο.

Ως άλλος Κύριλλος και ως άλλος Μεθόδιος έσπειρες τον Λόγο του Θεού σαν τον Καλό Σπορέα σε μακρινές χώρες της Αφρικής,εκείνες που οι ισχυροί της Γης καταδίκασαν σε θάνατο και λησμονιά. Κι έγινες ένα με τους ανθρώπους τους, κατανόησες την αυθεντικότητα της πίστης τους και θαύμασεςτην απλότητα μιας ζωήςπου δεν θέλει πολλά για να κολακεύει τη ματαιοδοξία.

Κι έπειτα ψηλά στης Αλβανίας το μετερίζι, μόνος μέσα σ’ ένα αφιλόξενο περιβάλλον, σε ένα τοπίο άνυδρο,όπου κάποιοι προσπάθησαν να σκοτώσουν τον ίδιο τον Θεό και την ελπίδα του ανθρώπου, πάλεψες, έχτισες, ανέστησες μια ολάκερη χώρα. Ανέστησες τις ψυχές των ανθρώπων, χάρισες ζωή, άμβλυνες τις αντιθέσεις, όπως ο ήλιος λιώνει σιγά σιγά και υπομονετικά με τα γλυκοφιλήματά του τον σκληρό πάγο του χιονιού, όπως συνήθιζες ο ίδιος να λες.«Γιατί η προσπάθεια έχει το δικό της νόημα», όπως και πάλι έλεγες.

Γιατί αυτό υπήρξες, Αναστάσιε Μακάριε. Με τις πέτρες που σου έριχναν οι κάθε λογής άφρονες της Γηςέχτιζες εκκλησιές και «ναούς στο σχήμα τ’ ουρανού!». Μη γνωρίζοντας ακόμη τη γλώσσα του τόπου, μίλησες με την παγκόσμια της αγάπης και βροντοφώναξες: «Χριστός Ανέστη!». Και τότε όλοι δάκρυσαν από χαρά. Και τότε όλοι και όλα άλλαξαν.

Κι εμείς που ζήσαμε από κοντά της ψυχής σου την ευγένεια, το χαμόγελο το ζεστό, της ύπαρξης την αρχοντιά, του προσώπου το φως που αντικατόπτριζε το τριλαμπές φως της Μίας Θεότητας αισθανόμαστε ευλογία ξεχωριστή και ευγνωμονούμε τον Θεό Πατέρα που μας χάρισε έναν τέτοιο επίγειο Πατέρα.

Τον ευχαριστούμε μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας για την προσωπική σχέση και γνωριμία μαζί σου, για την επιστημονική συνεισφορά σου στο Συνέδριο Ιεραποστολής και Ευαγγελισμού που διοργανώσαμε και που πραγματοποιήθηκε συμβολικά στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμούτου Εύοσμου κατά το έτος 1988.

Ευχαριστούμε τον Αναστάντα Κύριο και για τον λόγο τον θρυλικό που ειπώθηκε από τα χείλη σου στην Σύνοδο την Αγία και Μεγάλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κρήτης το 2016, ότι «Η μεγαλύτερη όλων των αιρέσεων και η πηγή αυτών είναι ο εγωκεντρισμός».

Ταξίδεψες προς τον Κύριο την ημέρα του Σαββάτου, ημέρα των κεκοιμημένων και εκείνο της μνήμης του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, και τώρα η Ακολουθία της εκδημίας σου θα ψαλλεί την μεγάλη ημέρα των Τριών Ιεραρχών. Εκείνοι θα σε υποδεχθούν στον Ουρανό ως έναν ακόμη σημαντικό Ιεράρχη και πολίτη άξιο της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας. Όλοι μαζί θα λάμπετε στα άμφιά σας τα Αρχιερατικά και θα ψάλλετε χαρμόσυνα το «Χριστός Ανέστη», διακηρύσσοντας παντού ότιγνώση δίχως αγάπη και ταπείνωση είναι άνυδρη γη και ότιη οικουμενικότητα της αγάπης μπορεί να μεταμορφώσει ακόμη την έρημο!

Αγαπημένε μας Πατέρα Αναστάσιε, πραγμάτωσες το όνομά σου, εσύ της Ανάστασης πολιτευτής. Εσύ που προσπάθησες ν’ αγαπήσεις τον Θεό και κατάλαβες ότι αυτό θα γίνει μονάχα μέσα από την αγάπη για τον άνθρωπο. Εσύ που Τον συνάντησες μπροστά στο κατώφλι του θανάτου.

Γεφύρωσες το χάσμα, έκανες δυνατό το αδύνατο. Κοίτα τώρα πώςόλη η γη άνοιξε την αγκαλιά της,πώς όλοι οι άνθρωποι ενώθηκαν σε μια αλυσίδα για να σε χαιρετίσουν και όχι να σε αποχαιρετίσουν.Έφερες την Άνοιξη μες τον Χειμώνα και όλη η πλάση τώρα αναφωνεί: «Χριστός Ανέστη!».

 

Ο Μητροπολίτης

Ο Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως

Βαρνάβας